صندلی اداری در مراکز روانشناسی

در جلسات روانشناسی، صندلی مراجع باید دقیقاً جایی بین راحتی و حفظ تعادل فضا قرار بگیرد. شاید به نظر برسد مهم‌ترین چیز، فقط نرمی یا زیبایی صندلی است، اما واقعیت این است که همین جزئی کوچک می‌تواند روی احساس امنیت و آرامش مراجع تأثیر زیادی بگذارد. صندلی‌ای که خیلی نرم باشد، ممکن است باعث احساس بی‌ثباتی یا غرق شدن شود و اضطراب فرد را بیشتر کند. از طرف دیگر، صندلی‌های خیلی رسمی یا خشک، حس فاصله و جدیت بیش از حد ایجاد می‌کنند. هدف این است که صندلی نه خیلی «راحت» باشد و نه خیلی «رسمی» و فضایی بسازد که مراجع احساس کند در جایی امن و قابل اعتماد نشسته است.

زاویه، ارتفاع و جنس صندلی هم نقش مهمی در این تجربه دارند. پشتی با زاویه‌ی حدود ۱۰۰ درجه به بدن اجازه می‌دهد در حالت طبیعی و آرام قرار بگیرد. ارتفاع مناسب یعنی پاها به‌طور کامل روی زمین باشند؛ این حس «ثبات» را تقویت می‌کند. جنس روکش هم بهتر است نرم اما مقاوم باشد، تا ضمن ایجاد راحتی، حس حمایت فیزیکی و روانی بدهد.

رنگ و فرم صندلی هم جزئیات کوچکی نیستند. فرم‌های گرد و بدون لبه‌های تیز معمولاً حس امنیت بیشتری به افراد می‌دهند، و رنگ‌های ملایمی مثل آبی روشن، خاکستری یا بژ می‌توانند به کاهش اضطراب کمک کنند.

نوع صندلی بسته به گروه مراجع هم فرق دارد. برای بزرگسالان، مدل‌های ساده و استاندارد بهترین انتخاب‌اند؛ برای کودکان، صندلی‌های کوچک‌تر با رنگ‌های شاد و طراحی بازی‌گونه باعث احساس راحتی بیشتر می‌شوند. در جلسات گروهی، صندلی‌های مشابه و قابل‌جابه‌جایی گزینه‌ی مناسبی هستند تا چیدمان دایره‌ای شکل و حس برابری میان افراد ایجاد شود. همین هماهنگی‌های ظریف، فضای درمان را طبیعی‌تر، صمیمی‌تر و مؤثرتر می‌کند.